This post is also available in:
Στη μεγαλύτερη γιορτή του ελληνικού κρασιού, δοκίμασα δεκάδες ελληνικά κρασιά και ανακάλυψα κάποια μικρά «διαμαντάκια» – της Μαρίας Θ. Μασούρα
Για τρεις μέρες, από 11 – 13 Μαρτίου, πάνω από 200 ελληνικά οινοποιεία, μαζεύτηκαν στο Ζάππειο Μέγαρο στην Αθήνα, για να παρουσιάσουν τα κρασιά τους, στα πλαίσια του Οινοράματος 2017, της μεγαλύτερης έκθεσης ελληνικών κρασιών στον κόσμο που φέτος, είναι η 23η χρονιά που διεξάγεται. Πολλαπλασίασε τον αριθμό των οινοποιείων με ένα μέσο αριθμό 5 κρασιών ανά οινοποιείο και τότε, αντιλαμβάνεσαι για πόσες ετικέτες μιλάμε. Όμως δεν πρόκειται μόνο περί ποσότητας ο λόγος.
Το ελληνικό κρασί, άρχισε να ανεβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία χρόνια και εκτός από το Ασύρτικο που συζητιέται εδώ και χρόνια και άρχισε να φυτεύεται και στο εξωτερικό (δες Αυστραλία) και το «βασιλικό» Ξινόμαυρο που εντυπωσιάζει γευσιγνώστες ανά το παγκόσμιο, υπάρχει ένας μεγάλος πλούτος, που μας προσκαλεί να τον ανακαλύψουμε, τόσο όσο αφορά στις ετικέτες όσο και στις γηγενείς ελληνικές ποικιλίες.
Εκείνες τις τρεις μέρες ήθελα να δοκιμάσω όσα πιο πολλά κρασιά μπορούσα, να δω από κοντά την πορεία του ελληνικού κρασιού και κυρίως να ανακαλύψω όλες αυτές τις γηγενείς ποικιλίες που δεν είχα τόσο συχνά την ευκαιρία να συναντήσω. Το Οινόραμα 2017, είναι μια καταπληκτική εμπειρία. Η είσοδος στα 10 ευρώ και της αγοράς του ποτηριού γευσιγνωσίας, στα 3, είναι ένα πενιχρό ποσό για να ζήσεις όλο αυτό.
Μπαίνοντας μέσα, με το ποτήρι γευσιγνωσίας στο χέρι, βρέθηκα στην Κόκκινη Πτέρυγα, η οποία άρχιζε με μια μεγάλη ενότητα, τα Wines of Crete. Δοκιμάζοντας, κρασιά κρητικών παραγωγών, ομολογώ πως ενθουσιάστηκα. Καταρχάς η «λευκή βασίλισσα», είναι το Βιδιανό. Μια δυσεύρετη ποικιλία με απίθανα αρώματα, πολύ ωραία εμπειρία στο στόμα, κρεμώδη. Εκτός από αυτό, δοκίμασα σε blend ή μόνα τους, το Μανδηλάρι, που είναι η κυρίαρχη ερυθρή ποικιλία, τη Βηλάνα, την πιο πολυφυτευμένη λευκή ποικιλία, με φρέσκο χαρακτήρα, το απίθανο Κοτσιφάλι, που βγάζει στιλάτα κόκκινα κρασιά, το Θραψαθήρι, μια λευκή ποικιλία που δεν δοκίμασα ποτέ και μου άρεσε όπως και το πολύ ενδιαφέρον Ρωμέϊκο, μια κόκκινη ποικιλία που μου έβγαλε αρώματα θάμνου ρίγανης, ενώ για πρώτη φορά γεύτηκα το Μοσχάτο Σπίνας. Και φυσικά εάν δεν δοκιμάσεις Γλυκό Λιάτικο, δεν έχεις δει την «γλυκιά» πλευρά της Κρήτης. Εκτός από τις κρητικές ποικιλίες που δοκίμασα σε αρκετούς παραγωγούς, ξεχώρισα ακόμα ένα κρασί. Το Manoussakis Winery φτιάχνει το πάρα πολύ κομψό Nostos Roussanne, από την λευκή ποικιλία Roussanne με καταγωγή από την περιοχή του Ροδανού στη Γαλλία.
Προχωρώντας πιο μέσα, βρίσκονταν μεγάλοι και πιο μικροί παραγωγοί όπως οι Μπουτάρη Οινοποιητική, Κτήμα Χατζηγεωργίου από Λήμνο, Κτήμα Λαντίδη από Νεμέα, Οινοποιεία Γαβαλά από Σαντορίνη, Gentilini από Κεφαλονιά κλπ. Εκεί δοκίμασα από Ρόμπολα, Ροδίτη, Μοσχάτο μέχρι Μαλαγουζιά καθώς και διεθνείς ποικιλίες. Κάνοντας το ημικύκλιο βρέθηκα στην Μπλε Πτέρυγα, όπου εκεί υπήρχαν επίσης οι γνωστοί μεγάλοι παραγωγοί, μεσαίου μεγέθους οινοποιεία καθώς και πιο μικρά. Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ, από τα Ασύρτικα που ήταν απίθανα και δοκίμασα διάφορες εκφράσεις τους, υπέροχα Ξινόμαυρα μέχρι τα ωραία Σαββατιανά. Είναι τόσο μεγάλο προνόμιο να έχεις στη διάθεση σου τόσα πολλά καλά κρασιά και να διαπιστώνεις από κοντά, την υποσχόμενη πορεία του ελληνικού κρασιού.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ρετσίνα, άρχισε πλέον να παίρνει τη θέση που της αξίζει, με παραγωγούς που τολμάνε να την πάρουν ένα βήμα παραπέρα. Με διαφορετική οινοποίηση και με πειραματικούς τρόπους όπως τον «Αφρός Κεχρής», μια φρέσκια, εξαιρετική ρετσίνα η οποία έχει ελαφρύ φυσικό αφρισμό, που προκύπτει στη ζύμωση.
Ξεχωριστή εμπειρία ήταν η αίθουσα των Οινικών Αποκαλύψεων. Εκεί συμμετείχαν μικρά οινοποιεία με πολύ μικρή παραγωγή (μέχρι 30,000 φιάλες), ενώ στο βάθος υπήρχε το Wine Bar, με 60 περίπου κρασιά από όχι και τόσο γνωστές ελληνικές ποικιλίες καθώς και βιοδυναμικά, αφιλτράριστα και φυσικά κρασιά. Ένα δωμάτιο όπου διαπιστώνεις ότι παίζει παιχνίδι στην Ελλάδα, ότι υπάρχει πολλή διάθεση για πειραματισμό.
Τέλος, ήταν η Πλατεία Γευσιγνωσίας, που απευθυνόταν μόνο σε επαγγελματίες. Ένα μεγάλο δωμάτιο, με 250 περίπου κρασιά που οι ίδιοι οι παραγωγοί προτείνουν, ως τα πιο αντιπροσωπευτικά της περιοχής τους. 
Κρασιά τα βρίσκεις και έξω στις πτέρυγες αλλά εδώ έχεις την ευκαιρία, το χρόνο και χωρίς την παρουσία των παραγωγών, να τα δοκιμάσεις με την ησυχία σου, σε ιδανικές συνθήκες γευσιγνωσίας, να διαβάσεις για το καθένα την κάρτα με τα τεχνικά και εμπορικά στοιχεία του και να τα συγκρίνεις μεταξύ τους αφού, οι φιάλες είναι τοποθετημένες θεματικά. Στο βάθος, βρισκόταν μια τεράστια αφίσα, ο οινικός χάρτης της Ελλάδας. Εκεί αγαπητέ αναγνώστη, έμεινα ώρες πολλές. Πλούτος ατελείωτος, μοναδικός.
Αν είσαι λάτρης του κρασιού, ή επαγγελματίας και αν θες να ανακαλύψεις τον ελληνικό αμπελώνα, το Οινόραμα είναι κάτι που πρέπει να μπαίνει στην ατζέντα σου κάθε χρόνο.