This post is also available in:

Έτσι ένιωθα. Πως δηλαδή αυτό το ταξίδι θα με έπαιρνε «από τη Μαδρίτη στον ουρανό». Και τελικά μια βδομάδα στην ισπανική πρωτεύουσα ήταν αρκετή για να με απογειώσει για μέρες!

 Την Μαδρίτη την ήξερα ήδη. Είχα περπατήσει στις πλατείες της, είχα χαθεί στα σοκάκια της, ήξερα πως σκεφτόταν ο κόσμος της. Όλα αυτά μου τα είχε ήδη μάθει ο Pedro. Ποιος Pedro; Θα κάνω ότι δεν άκουσα την ερώτηση. Γιατί πολύ απλά, η Μαδρίτη είναι η απόλυτη κινηματογραφική μούσα του Pedro Almodovar. Δεν υπάρχει σκηνοθέτης που να την έχει εξυμνήσει τόσο πολύ την ισπανική πρωτεύουσα όσο αυτός. Στο μυαλό μου είχα ήδη φανταστεί τις εικόνες. Θα βρισκόμουν στην μέση της τεράστιας Plaza Mayor ως μια άλλη Marisa Paredes στο La flor de mi secreto, θα περπατούσα στην λεωφόρο Gran Via ως μια «Γυναίκα στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης» και θα εξερευνούσα την μποέμ γειτονιά Chueca έτσι όπως την είχε περπατήσει ο Antonio Banderas στο «Δέσε Με».

Λίγους μήνες πριν το ταξίδι, είχα ήδη αρχίσει μαθήματα ισπανικών και έτσι είχα ήδη μπει στο τριπάκι της ισπανικής κουλτούρας. Η μέρα τελικά έφτασε και μετά από τέσσερις ώρες πτήσεις προσγειώνομαι στο  αεροδρόμιο του Barajas.

Όλα είναι μια πλατεία

Η ώρα έχει ήδη πάει οκτώ το βράδι αλλά ο ήλιος καλά κρατεί. Η Μαδρίτη με περιμένει να την περπατήσω! Κάνω check in στο ξενοδοχείο στην Gran Via ( η τεράστια κεντρική λεωφόρος που συνδέει διάφορες περιοχές της πόλης) αφήνω μπαγκάζια και την κάνω προς αναζήτηση των πλατειών της πόλης, αφού είναι γνωστό πως οι πλατείες της Μαδρίτης είναι από τα πιο όμορφα αξιοθέατα της πόλης. Διασχίζω πεζόδρομους, φθάνω στην πλατεία Puerta del Sol ( η «Πύλη του Ήλιου) και στο Kilometro Zero (το σημείο μηδέν από όπου μετριούνται όλες οι αποστάσεις στην χώρα).  Αυτή η πλατεία έχει πάντα κόσμο και εκεί βρίσκεται και το σημείο συνάντησης των Madrileños, κάτω από το άγαλμα με την «αρκούδα και το δέντρο». Εκεί με περιμένει ο ισπανός φίλος μου, ο Antonio, που για τις επόμενες μέρες αναλαμβάνει χρέη ξεναγού.

Πριν αφήσουμε την Puerta del Sol, ο Antonio μου προσφέρει βιολέτες. Όχι τα λουλούδια, αλλά τις περίφημες καραμέλες βιολετας από το διάσημο κατάστημα La Violeta που βρίσκεται εκεί και λειτουργεί από το 1915.

Μετά με τραβάει σε ένα tapas bar, το Cervecería Cervantes, γεμάτο ντόπιους. Μου δίνει ένα ποτήρι κρασί και με ταΐζει και ένα κομμάτι τηγανητό μπακαλιάρο «Έτσι κάνουμε εμείς, τρώμε tapas bar στο πόδι». Με λίγα λόγια ώσπου να φθάσεις στο 5^ο μπακαλιαράκι θα έχεις ήδη μεθύσει! Διασχίζουμε την Calle Mayor (calle σημαίνει δρόμος) και καθώς περπατάμε στα σοκάκια, νιώθω ότι πραγματικά βρίσκομαι σε ταινία του Almodovar. Κοιτάζω πάνω και βλέπω τα πιο υπέροχα κτίρια όπου εκτός από το ότι μοιάζουν σαν να έχουν ζωγραφισμένες πάνω τους τοιχογραφίες, από τα  μπαλκόνια κρέμονται ζαρντινιέρες με πολύχρωμα γεράνια! Καθώς περπατάμε και χαζεύω τα σπίτια, ξαφνικά βρισκόμαστε στην πιο διάσημη πλατεία της πόλης, την Plaza Mayor. Καθώς απολαμβάνουμε ένα espresso con leche ( εσπρέσο με γάλα) χαζεύουμε τον κόσμο. Σε αυτή την τεράστια πλατεία, θα δεις τους πάντες. Νέους, μεγαλύτερους, ντόπιους, τουρίστες, παρέες να κάθονται σταυροπόδι στη μέση της πλατείας. Είναι αυτό που λέμε, ο κόσμος όλος μια πλατεία!

Σημείωσε όμως πως δεν είναι πολύ καλή ιδέα να φας στην Plaza Mayor μιας και οι τιμές τσούζουν ενώ το φαγητό δεν είναι κάτι ιδιαίτερο.

Αν θες να τσιμπήσεις κάτι σε αυτή την περιοχή, σε ένα μικρό δρομάκι πίσω από την πλατεία βρίσκεται η περίφημη σοκολατερία San Ginés. Εδώ σερβίρουν τα πιο διάσημα churros της πόλης. Πρόκειται για μακρόστενους λουκουμάδες που είναι βουτηγμένοι σε πυκνόρρευστη σοκολάτα. Η San Ginés είναι ανοικτή 24 ώρες και συνήθως τις πρωινές ώρες γεμίζει κόσμο που έρχεται για churros μετά τα ποτά και τα ξενύκτια

 

Το πάρτι της πόλης

Δεν ισχύει αυτό που λένε πολλοί, ότι δηλαδή η Βαρκελώνη είναι πιο συναρπαστική από τη Μαδρίτη. Γιατί η, σαφώς πιο αριστοκρατική πρωτεύουσα, είναι μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ. Η Μαδρίτη το βράδυ είναι ένα μεγάλο πάρτι.  Οι Madrileños τρώνε κατά τις 10 ( μην πας ποτέ στις 8, θα είσαι μόνο εσύ και τα γκαρσόνια στο εστιατόριο) και συνήθως πάνε για ποτό και tapas. Στη μέση του τραπεζιού σερβίρονται tapas όπως σπαράγγια στη σχάρα, κροκέτες τηγανητού μπακαλιάρου, tortilla de patatas, queso (τυρί – από τα πιο διάσημα, είναι το Machengo που παράγεται στην περιοχή La Mancha, νότια της Μαδρίτης) και φυσικά jamon iberico. Μετά πάνε για ποτό γύρω στις 1, σε μικρά μπαρ και καταλήγουν σε κλαμπ (τα σαββατοκύριακα) κατά τις 3-4. Όλο αυτό πάει ως το πρωί. Τα βράδια στους δρόμους, θα δεις μεγάλες φασιαρόζικες μεγάλες παρέες, ζευγαράκια να φιλιούνται στη μέση του δρόμου. Δεν θα περίμενες διαφορετική εικόνα από μια πόλη με το έντονο ισπανικό ταμπεραμέντο.

Αφού φάγαμε τα tapas μας, καταλήξαμε στην La Latina, μια από τις πιο hip περιοχές της πόλης όπου εδώ βρίσκονται τα περισσότερα tapas bar, το ένα αραδιασμένο δίπλα στο άλλο. Χωθήκαμε σε ένα και ως κλασική ενθουσιασμένη τουρίστρια, κάνω να παραγγείλω σαγκρία. Γυρίζει τότε ο Antonio και μου λέει «Ξέρεις, mi amiga, η σαγκρία είναι καθαρά για τουρίστες. Πάρε ένα tinto καλύτερα». Και έτσι, προσγειώθηκε στο τραπέζι μας μια καράφα tinto, που δεν είναι τίποτα άλλο από κρασί με λεμονάδα και λεμόνια. Η γεύση του καλοκαιρινή, σαν δροσιστικός χυμός. Μετά από δύο καράφες όμως, συνειδητοποιώ ότι το tinto δεν είναι τόσο χυμός τελικά! Vale, η πόλη με έχει ήδη μεθύσει…!

¿ Hablas español?

Τι και αν είναι  η τρίτη πιο δημοφιλής πόλη στην Ευρώπη για τους τουρίστες; Ξεσκόνισε ισπανικά, πάρε λεξικό, μάθε πέντε φράσεις. Οι Ισπανοί με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν ξέρουν γρι αγγλικά!

Από την άλλη όταν βρεθείς σε ένα κλαμπ και θες να χορέψεις δεν είναι ανάγκη να ξέρεις τη γλώσσα. Αν και οι Ισπανοί δεν είναι ιδιαίτερα όμορφοι ( θα σε απογοητεύσω αλλά τελικά ο Αντόνιο Μπαντέρας και ο Χαβιέρ Μπαρδέμ είναι η εξαίρεση), όταν θέλουν να χορέψουν, έρχονται σε παίρνουν και δεν χρειάζεται να πεις κάτι! Α, και τα δικά τους «μπουζούκια» είναι η σάλσα και η ρούμπα. Και ο κόσμος χορεύει πολύ!

 Shopping therapy

«Εσείς οι γυναίκες είστε τρελές με τα ψώνια» μου πετάει ο Antonio καθώς του λέω να μου γράψει σε ένα χαρτάκι τις οδούς για ψώνια. Σιγά μην έλθω Μαδρίτη χωρίς να πάρω τις εσπαντρίγιες και τις πλατφόρμες μου! Έχουμε και λέμε: Η Goya είναι η μεγαλύτερη οδός για ψώνια , ενώ κάπου στο μέσο της βρίσκεται κάθετα η Velázquez και λίγο πιο κάτω, πάλι κάθετα η Serrano όπου είναι μαζεμένα όλα τα επώνυμα καταστήματα. Τελικά όμως αποδείχθηκε πως η οδός που μου άρεσε περισσότερο είναι η Calle Fuencarral, στην πιο μποέμ περιοχή Malasaña στο κέντρο που διαθέτει πολλά ενδιαφέροντα εναλλακτικά καταστήματα αλλά και γνωστές hip μάρκες. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το Mercado Fuencarral, όπου είναι μαζεμένα μικρά καταστηματάκια για να δεις τι εστί alternative.

Τα τρία της τέχνης

Και επειδή ένα Cosmo girl χρειάζεται και την κουλτούρα του, αφιερώνω μια μέρα εξ ολοκλήρου στην τέχνη. Κατευθύνομαι προς Paseo del Prado που ονομάζεται και Paseo del Arte επειδή είναι η λεωφόρος που συνδέει το μαγικό τρίπτυχο των μουσείων. Πρώτη στάση στο Prado, το πιο φημισμένο μουσείο της χώρας που βρίσκεται απέναντι από το El Retiro, το πιο μεγάλο και πραγματικά υπέροχο πάρκο της πόλης. Στέκομαι μπροστά από τους πίνακες του Goya και πιάνεται η ανάσα μου, ειδικά όταν κοιτάζω αυτούς της «σκοτεινής περιόδου». Στο δωμάτια με τα έργα του Velázquez θαυμάζω την τεχνική των Las Meninas ( ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του – και τεράστιος σε μέγεθος) ενώ με πιάνει μια αυθεντική συγκίνηση μπροστά στα έργα του El Greco!

Βγαίνω έξω, περνώ απέναντι και μπαίνω στο μουσείο Thyssen Bornemisza, που ανήκει στην ομώνυμη πάμπλουτη οικογένεια και είναι από τις πιο μεγάλες ιδιωτικές συλλογές σε όλο τον κόσμο. Από Picasso, μέχρι Dali, Hopper, Degas, Monet και Lichtenstein, πραγματικά ζαλίζεσαι στους τρεις ορόφους.

 Αγοράζω μικροπραγματάκια από το art shop και την κάνω για το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της χώρας, το Centro de Arte Reina Sofia. Πιο πριν όμως περνάμε και από ένα tapas bar για ένα ποτήρι vino tinto (κόκκινο κρασί – πάντα από περιοχή Rioja). Στο εκπληκτικό Reina Sofia ζω ακόμα μια συγκίνηση (πόσες να αντέξει ο άνθρωπος σε μια μέρα;). Στο δεύτερο όροφο, κολλάω. Βρίσκομαι μπροστά από έναν από τους πιο διάσημους πίνακες του 20^ου αιώνα: την Guernica του Picasso. Μου κόβεται η ανάσα.

 ¡Adios, Madrid!

Την Κυριακή το μεσημέρι περνώ δίπλα από την Puerta de Alcalá (η πύλη σημείο κατατεθέν της Μαδρίτης) και συνειδητοποιώ ότι η βδομάδα πέρασε χωρίς να το πάρω είδηση. Έτσι είναι οι έρωτες τελικά, χάνεις την αίσθηση του χρόνου.

POST IT

• Για διαμονή προτίμησε να μείνεις σε ένα από τα ξενοδοχεία που βρίσκονται επί της GranVia. Έτσι θα έχεις εύκολη πρόσβαση στα περισσότερα barrio ( γειτονιές).
• Το μετρό της πόλης είναι πανεύκολο και είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να κινείσαι.
• Το βραδάκι κάνε την για La Latina (και τις Κυριακές για brunch) ενώ απόφυγε την Lavapiés αν είσαι μόνος γιατί είναι ακόμα αρκετά κακόφημη περιοχή (εκτός από τα σαββατοκύριακα που είναι πολύ πιο ασφαλής). Για πιο εναλλακτικά μπαράκια και funky εστιατόρια και κλαμπ πήγαινε Malasaña και στη δίπλα περιοχή, την Chueca.
• Αν θες μια μονοήμερη εκδρομή, πάρε το τραίνο για Toledo από τον σταθμό Atocha. Η γραφική πόλη στην οποία ζούσε ο El Greco είναι μόνο μισή ώρα μακριά.
• Αν σου αρέσουν τα food market, επισκέψου την Mercado de San Miguel, κοντά στην Plaza Mayor που διαθέτει tapas bar και wine bar και στην προσφάτως ανακαινισμένη Mercado de San Antón στην περιοχή Chueca για γκουρμέ ψώνια.
• Τουριστικό μεν, αξίζει τον κόπο να το δεις, δε. Ένα σόου με χορό φλαμέγκο πρέπει οπωσδήποτε να δεις στη Μαδρίτη.

 

 FOOD ETC:

• La Violeta: Για καραμέλες με γεύση και σχήμα βιολέτας. Plaza de Canalejas 6,  www.lavioletaonline.es
• Σοκολατερία San Gines: Γιατα churros. Pasadizo de San Ginés, www.chocolateriasangines.com.
• El Café Gijón: Ιστορικόcafe μεμιαold fashioned γοητείαστηναριστοκρατικήλεωφόροPaseo de Recoletos στοναριθμό 21, www.cafegijon.com
• Cervecería Cervantes: Απλό μπαράκι για κρασί και τσιμπήματα. Cervantes 38, στο κέντρο. 
• Bodega de la Ardosa: Γιααπλάαλλά πολύ εύγευστα tapas. CalleColon 13, στην περιοχή Malasãna, www.laardosa.com.
• La Venencia: Κλασικό tapa sbar, από τα παλαιότερα. Ιδανικό για τσιμπήματα ενώ αξίζει να δοκιμάσεις το κρασί τους. Calle Echegarary 7, στο κέντρο.
• Restaurante Tximiri: Σερβίρει κυρίως κουζίνα των Βάσκων, υπό την μορφή pinxtos (μπουκιές σερβιρισμένες πάνω σε ψωμί). Calle de Humilladero 6, στην περιοχή La Latina.
• La Bodegade Lete: Μικρό, χαριτωμένο tapas μπαρ με μικρές γευστικές εκπλήξεις. Calle Buenavista 46, στην περιοχή Lavapiés.
• Gaudeamus Café: Κρυμμένο στην ταράτσα ενός παλιού πανεπιστημίου στην Lavapiés, αυτό το μικρό εστιατόριο έχει εκπληκτική θέα προς την πόλη. Calle Tribulete 14, Edificio Escuela sPías, +34 915 282594, www.gaucafe.com.

 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cosmopolitan Κύπρου, τον Ιούλη του 2007. Τα tip έχουν ανανεωθεί.